दिदी अधिकारीको 'म' कबिता

म एउटा अनौठो मान्छे,धेरैसंग बिचार नमिल्ने मान्छे
म बॉड्गो मान्छे अनि म अप्ठेरो मान्छे।
हजुरहरुलाई लाग्न सक्ला,किन यस्तो भनेर
यसको जवाफ म आफैंलाई थाहा छैन
हजुरहरुलाई कसरी भनौ?
खै किन हो सबैले स्वर्ग भनेका ठाउमा म रमाउन सकिन
अरुलाई आहा लाग्ने चिजबिजहरु
मलाई फिक्का लाग्दछन
त्यसैले त लाग्छ म अनौठो मान्छे।

कहिले कहि मेरा दौतरीहरुसंग भेट हुन्छ
कुरा कानी हुन्छ देशको चर्चा हुन्छ
तर मेरा साथीहरु गिट्ठा खानु भन्दा त यहि बेस्ट भन्दछन्।
मेरो यिनै कुराहरुमा मन मिल्दैन
किनकि मलाई पाउरोटी भन्दा
गिट्ठा भ्याकुर नै सय गुणा उत्तम लाग्दछ
त्यसैले त म बांगो मान्छे।

यस्तो बिकसित मुलुक छ घर छ गाडी छ
आहा कति भाग्यमानी?
उता भएको भा यस्तो ऐस काहा पाउथिस र?
सबैले मलाई यस्तै प्रस्नहरु तेर्स्याउछन।
म निशब्द हुन्छु
यि प्रस्नहरुको उत्तर कसरी दिउ?
कोहि बुझ्न तैयार नै छैनन्
या बुझेर पनि नबुझे झै गरेका हुन।

मलाई यो बनावटी रमझम
पटक्कै मन पर्दैन
झक्झकाहट पराई आमा देखेर
म कसरी खुसी हुन सक्छु र?
मलाई त निन्याउरी झुत्री मेरी आमा नै प्यारो लाग्छ
त्यसैले धेरै मानीसहरुसंग मेरो बिचार मिल्दैन!!
म बाक्लो ढसनामा होइन
थोत्रे राडीमा मिठो निदाउन सक्छु
बनाटी खुसीमा होईन
म भित्रको दुखमा रमाउन सक्छु
म अर्काले फुलाएको फुलबारीमा रमाउन सक्दिन
मलाई त आफै माली बनेर
आफ्नै बारीमा फूल फुलाउन मन पर्छ।
त्यसैले त भनेको
म बांगो मान्छे
म अप्ठेरो मान्छे
धेरै संग मन नमिल्ने मान्छे
म बेग्लै मान्छे ।